Brieven
Bij omroep Gelderland nemen ze het presenteren van nieuws wel heel serieus. Zelfs de meest vanzelfsprekende zaken worden daar nieuwswaardig geacht. Wat dacht je bijvoorbeeld van de melding op teletekst ”Vorst met Koningsnacht”.
De KNVB heeft eindelijk, na jaren toepassen van regel 5 (alles door de vingers zien), een straffe maatregel genomen. Als er iets op het veld gegooid wordt vertrekken beide elftallen tijdelijk van het veld. Na een “afkoelingsperiode” wordt het spel weer hervat. Gebeurt het nogmaals, dan wordt de wedstrijd definitief gestaakt. Wat zagen we afgelopen zondag bij de thuiswedstrijd van FC Twente? Allemaal, weliswaar ludiek bedoelde, ballonnen op het veld. De door de KNVB beloofde reactie van de scheids kwam niet. Kennelijk zijn ballonnen geen voorwerpen en dan is het wachten op de volgende niet-voorwerpen die op het veld gegooid kunnen worden.
Leuven moet wel een hele diepe indruk op menig deelnemer van dit studiebezoek gemaakt hebben. Het aantal aanmeldingen voor hét vrijdagavondevenement was niet te peilen. Dat het minimum van acht gehaald zou worden was halverwege de middag wel duidelijk. Maar na vieren kwamen de spookaanmeldingen binnen. Iemand had zich aangemeld en zou komen, maar bleek pas na een kwartier op het veld te kunnen verschijnen. Een ander had zich aangemeld en net zo hard weer afgemeld en er was er nog een die zich aanmeldde met “ik ben wat later.” Dat blijkt waarschijnlijk de eerste aanmelder voor volgende week te zijn, want we hebben hem vrijdagavond niet gezien. En toch werd het weer een hele lekkere voetbalavond. Vier Swerten tegen 5 Rooiuh, waarbij aangetekend dient te worden dat Albert en Wilfrie van kleur gewisseld hadden. Maar dan krijg je ook wat: de ene flitsende combinatie na de andere. Aan beide zijden konden combinaties geteld worden, waarbij alle veldspelers de bal aanraakten en er geen meter terreinwinst gemaakt werd. Maar wel oogstrelend en collegiaal voetbal. Jan was aan de Rooiuh kant het motorblok waar alles begon te draaien. Memorabel was de sprint in de diepte, waarbij Jan door niemand meer achterhaald kon worden en de bal simpel in het lege doel achter de lijn legde. Het actieve veldspel kenden voortdurend tempowisselingen. Soms ontsproot een tegenstoot zich vanuit stilstand. Maar we zagen ook combinaties, die op tempo uitgevoerd, tot ver buiten de belijning tot stilstand kwamen. Vergelijkbaar met de Nederlandse vertegenwoordiging op het komend songfestival moet geconstateerd worden dat de “stemmen niet goed met elkaar blenden”. Ofwel de passes waren niet altijd op maat. Dat gebeurde op zeker moment zo vaak dat met name Jan Willem, opofferingsgezind als altijd, meer tijd kwijt was met het ophalen van de ballen dan met het eigenlijke spel. Om Jan Willem in bescherming te nemen is afgesproken dat bij sommige schoten op doel gewoon gemeld werd: “Ik laat hem gaan, maar dan telt hij niet.” Dat betekende wel dat er een gooi naar de ruststand gedaan moest worden. Zullen we zeggen 4-3? Na rust was het beeld niet substantieel anders. Het was een gelijk opgaande strijd waarbij beide teams soms wel en veelal ook niet tot scoren kwamen. Het was een flitsende Swerte combinatie waaruit kilometervreter Thomasz de winnende goal zo rond 21:27 op liet tekenen.
De stammtisch was dun bemenst, lijkt mij een acceptabele gender neutrale duiding van de aanwezigen. Dat leidde tot wat meer diepgang in de gesprekken. De discussie over de mate waarin de KNVB adequaat handelt eindigde in de gezamenlijk ondertekende slotverklaring dat de broeken van de voetballers tegenwoordig te lang zijn, ze mogen best wel korter. Hoe we daar op kwamen is nog onderwerp van nader onderzoek, zodat we daar in een later stadium nog op terug kunnen komen. Uiteraard na eerst “diepgemeende excuses” aangeboden te hebben (waar horen we dat vaker?) . Je begrijpt wel volstrekt onnavolgbare teksten om de avond en dit stukje mee af te sluiten.

Ingezonden brief 1:
Hooggeleerde Auteur,
Ik spaar plaatjes van goede en bekende voetballers. Wilt u mij een foto van uzelf met handtekening sturen? Alvast bedankt.
JWMVDB te W *)
*) Naam is bij de redactie wel, maar bij de auteur niet bekend.

Ingezondenbrief 2
Geachte redactie
Het moet wel gezegd worden dat Wilfrie, onze mentor na de afgelopen weken hard op zoek geweest te zijn geweest naar zijn vorm en rode medespelers hij weer helemaal terug is op zijn ode niveau. Wel bij de zwarten weliswaar die bij iedere aanvallende opbouw het initiatief bij Wilfrie legden waardoor niet alleen zijn zelfvertrouwen maar ook zijn liefde voor het spelletje zienderogen groeide
Jan Willen Maasen Van Den Brink, Westervoort