Koddig
Je maakt het niet zo vaak mee; dat alle voorspellingen ook echt uitkomen. Maar dinsdagavond lukte dat bij het jaarlijks liedjesfestijn. De Nederlandse afvaardiging werd, zoals voorspeld, al in de eerste ronde vrijwel kansloos uitgeschakeld. Zo werd het met recht voor Nederland een Zongfestival.
Het eind van de competitie nadert en dat betekent dat er beslissingen vallen. Vorig weekend werd al duidelijk welke clubs volgend jaar naar de keukenkampioendivisie gaan. En dit weekend is de grote vraag: Overleeft de fontein op de Coolsingel het?
De kunstgrasvelden waren voldoende ingelopen zodat er op gespeeld kon worden. Maar op deez avond was er ook een thuistoernooi van 35+. De jeugd heeft de toekomst, waardoor de oudere generatie op het “tussenstuk” aangewezen was. Tot onze grote verrassing had Paul ervoor gezorgd dat er een heus grasveld tot kunst was verheven: mooi aangeharkt en met officiële belijning, inclusief een middellijn met middencirkel. Dat is voor 45 plus van cruciaal belang. De middencirkel is ons oriëntatiepunt . Het punt vanwaar uit wij de meest efficiënte scherp aangesneden passes kunnen verzenden. Dank Paul voor deze fraaie attentie. Het was voor iedereen nog wel een beetje wennen om met noppen op het echte gras te mogen draven. Menig aangegaan sprintje werd voortijdig hijgend afgebroken, want het net gemaaide gras leek wel tot kniehoogte te reiken. Zo voelde het althans. Er waren zes swerten en zeven Rooiuh. De swerten zetten meteen de toon door maar liefst tot twee keer toe met het hoofd een fraai afgemeten voorzet tot doelpunt te verheffen. Jan moest er aan te pas komen om ook de Rooiuh scoormachine in werking te stellen. Er ontspon zich een mooi gelijk opgaande strijd met een gezien de omstandigheden razend hoog tempo. Het gras nodigde uit om bijzondere spelpatronen ten toon te spreiden. Het patroon van de swerte zijde was duidelijk, Alex krijgt de bal (eindelijk) onder controle en tikt deze naar Thomasz, die nadat hij zijn sokken weer heeft opgetrokken de bal net niet te ver voor zich uit speelt en Patrick bereikt. Patrick gaat een een-tweetje aan met Albert, althans dat denkt hij, maar Albert moet eerst een paar keer over de bal heen springen/dansen voordat hij de bal richting Wouter kan dirigeren. Wouter kegelt de bal dan wel/niet in het doel. Maar keeper Hans staat regelmatig behoorlijk in de weg, tenminste als de swerten de bal niet ver over of naast het doel knallen. Aan de Rooiuh kant wordt een ander systeem gehanteerd. Afhankelijk van wie de laatste sprint naar achteren heeft volbracht speelt hij, laten we zeggen Menno, de bal naar de dichtstbijzijnde teamgenoot. Dat kan wisselen maar was regelmatig Ferry, Jan, Paul, Wilfrie of Barry. Die speelde de bal veelal met een directe snelle no look pass in de diepte naar Ferry, Jan, Menno, Paul, Wilfrie of Barry, net wie er in de buurt staat. Daar volgt dan logischerwijs een niet te missen voorzet uit, die met grote regelmaat na een eerste mislukte poging door Ferry, Jan, Paul, Menno, Wilfrie of Barry tot doelpunt wordt afgewerkt. Met deze verwarring zaaiende tactiek, want de swerten weten nooit wie er in de diepte opduikt, wisten de Rooiuh de verrassend sterk spelende keepert toch een aantal keer te verschalken. Rick nam het verzoek om halverwege de thee te brengen wel heel letterlijk, want hij kwam niet verder dan het tweede doeltje op het B-veld. Maar goed er was uiteindelijk toch thee en ook de ruststand laat zich raden. Na het wisselen van speelhelft hanteerden beide teams dezelfde tactiek als voor de thee, alleen het tempo zakte zienderogen. De wetten van het echte gras speelden op. Het werd steeds lastiger om de hoeven van deze raspaardjes op de juiste hoogte boven het gras te trekken. Voor de Rooiuh, met een substantieel hogere gemiddelde leeftijd, betekende dit dat Barry de diepgaande spits bleek te zijn. Daarmee was de verrassing er uit en kon keepert hem gewoon afstoppen. Bij één van die verrassingsuitbraken had Barry keepert omspeeld en leek hij in het lege doel te kunnen scoren. Maar plots was daar Alex, die, ja, sommige mensen overschatten zichzelf schromelijk, probeerde omhoog te vallen in een ultieme poging een doelpunt te voorkomen. Daarmee verhief hij zich zelf tot koddig intermezzo. Barry had de wet van de zwaartekracht onthouden en wachtte keurig tot Alex weer ter aarde plofte. Met een jaloersmakend stiftje passeerde hij Alex op de doellijn. Er werd nog hartstochtelijk op de golden goal gehoopt, maar dat zat er dit keer niet in. Patrick ging voor de solo, speelde zich vrij en schoot onberispelijk binnen.
Aan de stammtisch was het een drukte van jewelste. Niet alleen de 35 plus toernooiteams, maar ook de klaverjassers waren aanwezig. De nederlaag van NEC zette aan tot optimistisch rekenen met de eindconclusie dat Vitesse dit seizoen nog steeds de beste club van Gelderland kan worden. De wedstrijdanalyse kwam tot de conclusie dat Thomasz wel erg moe moest zijn. Hij lag dit keer niet één keer op de grond.