Misschien
De gebeurtenissen om ons heen enigszins volgend kun je je regelmatig afvragen hoe het misschien anders zou kunnen. Bijvoorbeeld:
- Of je het nou wel of niet met ze eens bent, maar misschien moet Extiction Rebellion gewoon aankondigen dat ze met de tractor komen, dan worden ze niet van hun bed gelicht;
- Zou Berghuis volgend jaar weer naar Feijenoord gaan, daar heeft hij een grote kans om Champions League te spelen;
- Zou Ronald Koeman misschien op de rijdende trein van Ajax stappen, daar heeft hij immers een handje van?

Met een oneven aantal van 13 spelers, zou er een beroep op Paul gedaan kunnen worden. Maar die was helaas verhinderd, dus werd er een nieuwe mix van teams gemaakt. Waar de Rooiuh een gemiddelde leeftijd van zeker 60+ aantikken, komen de swerten ergens midden 50 uit. Dus in ieder geval ten minste 45 plus en dus doel bereikt. Met Albert en loopwonder Jan Willem kwamen de Rooiuh in een man meer situatie terecht. Edoch het lijkt wel alsof de duvel er mee speelt, maar als de swerten in de minderheid zijn weet Wouter het doel vanuit de meest ongeloofbare standen te vinden. In de Rooiuh kleedkamer werd overwogen om hem per gescoord doelpunt een baan van het kunstgras te laten maaien. Het lijkt een voor hem passende en tegelijkertijd ontmoedigende klus. Misschien zou de gemeente Westervoort er deez avond wel bij varen, want hij scoorde zoveel doelpunten dat alle kunstgras banen in de gemeente, inclusief die van de tennisvereniging, gemaaid zouden zijn. Maar daar hebben we het verder niet over. Spraakmakend was de enerverende effectbal, waarmee Jan vrijwel in de no-look stand, doel trof. Hij was er zelf ook zeer ingenomen mee, want hij is de rest van de avond bezig geweest zijn shirt uit te trekken om zo in triomf tocht het veld rond te rennen. Iedereen waarschuwde hem, dat hij daarmee misschien een gele kaart zou kunnen krijgen. Gelukkig bleef hem die kaart bespaard, want hij kreeg zijn shirt niet over zijn hoofd. Dat lukte pas, nadat zijn opwinding wat gezakt was in de kleedkamer na afloop van de wedstrijd. Bij rust was het 4-3 voor de swerten. Ondanks hun numerieke minderheid een puike prestatie een ontsnappende circusact a la Hans Klok waardig. Dat was weer net iets te veel van het goede voor Anthony Thomasz. Hij meende ook in de circustent zijn kunstje op te moeten voeren en maakte meerdere keren een rol over de groene zoden onderwijl bijna kwijlend naar de scheids kijkend of die rode kaart voor zijn tegenstander nu echt getrokken zou worden. Thomasz Neymar zou er jaloers op zijn, wat een theateract en volledig nutteloos, want wij spelen zonder scheidsrechter en lossen eventuele ongemakkelijkheden onderling op. Dan moet er toch melding gemaakt worden van een naderend psychisch drama betreffende Nestor. Hij kreeg soms (een beetje eufemisme is hier best op zijn plaats) de bal voor open doel aangespeeld, maar het lukte hem niet de bal in het net te werken. Misschien volgende keer als je vrijwel op de doellijn staat wat minder effect meegeven, zodat de bal niet van het hoofdveld opgehaald hoeft te worden. Of bij de tweede kans misschien wat meer binnenkantje voet en dan rechtstreeks in het doel in plaats van gedurfd buitenkantje via de binnenkantpaal alsnog in het doel willen leggen. Of misschien bij de derde kans volgende keer gewoon op doel poeieren in plaats proberen tussen de benen van de ene verdediger door en dan via de knieën van de tweede verdediger in het doel willen deponeren. Aan inzicht en goede wil ligt het niet, misschien is het technisch vernuft tanende. Maar alle gekheid op een stokje, misschien heeft hij na afloop in de kleedkamer zijn excuses aangeboden aan zijn teammaten en beloofd er eerlijk over te getuigen in het verslag. Nu vergeet ik bijna de golden goal te vermelden. Een spurt van swerte Marc(t), met de snelheid waarmee hij een nieuwe order voor zijn werkgever hoopt binnen te halen, bracht hem voor een leeg doel en hij scoorde wel.
Aan de stammtisch had Ferry voor een nieuwerwets borrelplankje gezorgd, met kaas en veel wos en smeersels op stukjes brood. We kwamen handen te kort en eigenlijk ook ogen, want Ferry had een foeilelijke appelgroene trui aan, misschien ergens onder een brug gevonden en ’s morgens door vrouwlief klaargelegd om aan te trekken vandaag. Dat moet haast wel, want hij had er een passend overhemd met groene tinten onder aan. De trui werd bij opbod te kop aangeboden, maar helaas voor Ferry werd er alleen op het vermeende kussen onder de trui geboden.