Negenennegentig
Er is weer een nieuw heroïsch hoofdstuk toegevoegd aan de categorie Ontdekkingsreizen. Met een krakkemikkig gebouwde onderzeeër, Jules Verne zou zich omdraaien in zijn graf, kon je voor € 250.000 een kijkje nemen bij het 4000m onder water liggend wrak van de Titanic. Het bravourestukje van de Amerikaanse miljardair trok wereldwijd aandacht. De humanitaire ramp op de Middellandse zee, waarbij meer dan 700 mensen verdronken, kreeg aanmerkelijk minder aandacht.
Het landbouwakkoord, waar al meer dan een half jaar op gebroed is, komt er toch niet. De boeren van LTO hebben de stekker er uit getrokken en nu zijn we met z’n allen mooi de Sjaak. Al sinds het rapport van de club van Rome (1972) weten we dat er grenzen aan de groei zijn, dat we anders met het milieu om moeten gaan. En dat er dus zaken serieus zullen veranderen. De scheepsbouw, de textielindustrie en de mijnbouw zijn een paar sectoren die dit meegemaakt hebben. Waarom zouden er voor de boeren, die overigens steeds minder (actueel ongeveer 1,5%) bijdragen aan onze economie, andere regels gelden? Ze eisen toekomstperspectief. Dat is er voldoende in bijvoorbeeld de zorg of het onderwijs om er maar en paar te noemen.
Het was een geweldige opkomst van maar liefst 15 man op deze formeel en officieel laatste wedstrijddag van het zo succesvolle seizoen. Maar zoals bekend is bij 45 plus niets officieel of formeel, want als er genoeg deelnemers zijn, gaan we volgende week weer gewoon ballen. Maar dan is in ieder geval het seizoen formeel afgesloten. Het werd een kleurrijk geheel; 7 Rooiuh tegen 8 swerten. En ondanks een bruinende zon zag de opstelling er behoorlijk Witjes uit, drie maar liefst of waren het er toch vier: Paul, Bas en Jan Joris. Waarvan er één speciaal vanuit Amerika was ingevlogen om het verschil te maken. Niet alleen zijn fysiek, maar ook zijn techniek en spelinzicht was overduidelijk van de Hollandse school. Dat sloot prima aan bij de spelopvatting van de Rooiuh: technisch en tactisch beter zijn dan de tegenstander. De ene na de andere vloeibare combinatie sneed door de swerte defensie. Door na elk doelpunt van keeper te wisselen werd er weinig tot geen zelfvertrouwen opgebouwd en lag een nederlaag in het verschiet. Dat het uiteindelijk nog meeviel was te danken aan het warme weer. Barry, bijvoorbeeld creëerde zeker tot twee keer toe een onomkeerbare situatie, waardoor hij zich geruime tijd aan het spel kon onttrekken. De ene keer plofte hij de bal hoog over de vangers in het paardenwei achter het doel. Zijn luid markerend OH was bedoeld om aan te geven dat hij er niets aan kon doen dat de bal zo ver weg geschoten werd. Maar daarvoor weerklonk er toch te veel opluchting. In de tweede helft lastte hij een “sanitaire” stop in, waardoor zijn inactieve speeltijd opliep tot ongeveer een halve wedstrijd. En Menno maar van kleur verschieten, hij leek wel een verkeerslicht: swert, rood en weer swert, maar Menno verschiet wel vaker van kleur tussen rood en blauw richting paars. Aan de swerte kant werd de man meer situatie slechts sporadisch uitgespeeld, de mannen konden elkaar niet goed vinden deez avond. Er werd dan ook een vertrouwde ruststand van 4-3 op de borden genoteerd. Overigens, er zijn geen inzendingen binnen gekomen op de ruststand van vorige week waardoor de waardebon van € 100 niet uitgekeerd hoefde te worden. Voor de fijnproevers: de juiste ruststand was toen 6-2 voor de Rooiuh. In de tweede helft speelden de Rooiuh met een man minder de swerte defensie compleet aan gort, maar er werd niet gescoord. De swerten kregen de bal wel achter de lijn, maar helaas voor hen, niet langs de voortreffelijke keeper, die de bal menigmaal professioneel naar de grond bracht om zo volledige controle te behouden. Het moest dus opnieuw van de verlossende golden goal komen. Dat was de swerten gegund.
Aan de stammtisch zittend en genietend van een rijk gelardeerde kaas en wos-schotel kwam het bericht binnen dat 45plus biljarter Martin 3e van Nederland is geworden. Knap werk Martin en gefeliciteerd.
Na de laatste formele wedstrijd en stammtisch van dit seizoen, ontdekte ik dat er inmiddels negenennegentig schrijfsels bij elkaar getypt zijn. Dat is een mooi moment om een punt achter het schrijven te zetten. Iedereen bedankt voor de bemoedigende support. Maar de pen is leeg en de inkt is op. Het ga u allen goed.