Zere knieën
Waar een stembureau al niet goed voor is. Paul hengelde in het stembureau bij MASV in Westervoort West de nieuwe hoofdtrainer voor AVW 66 binnen. Gewoon een handig praatje aanknopen met een potentiele kandidaat die toch al op het lijstje stond, maar onhaalbaar leek. Nu de website nog even aanpassen en we zijn weer helemaal bij. Na een flink verwarrende hoeveelheid app verkeer bleek dat er twee vaste 45 plussers (ze mogen geroemd worden: Rob en Jan) de leemte bij het ophalen van oud papier moesten opvullen, die door notabene twee elftallen (dus in totaal toch al gauw 25 man) niet bemenst kon worden. Eigenlijk ongeloofbaar.
Zo maar twee voorvallen deze week waaruit de kracht van 45 plus blijkt. “45 plus is meer dan een club” zouden ze zich in Barcelona parmantig op de borst kloppen. Het gaat niet alleen om het spelletje op de vrijdagavond, maar ook om de liefde voor de club. En voor de dames, die dit mogelijkerwijs meelezen; het is niet alleen een kwestie van : ”als je maar van huis bent”, we doen dit met grote ambitie en voor een hoger doel.
Dit keer werden het na wat getwijfel uiteindelijk 7 swerten tegen 6 Rooiuh. Afgesproken werd dat de swerten een groot doel gingen verdedigen met een heuse keeper en dat de Rooiuh een klein doeltje zouden verdedigen. In de tweede helft kon dat omgekeerd worden. Zo zouden beide teams eerlijk verdeeld over de speeltijd even veel voordeel van een keeper kunnen hebben. Dit bleek echter onhaalbaar omdat de getrouwe en steeds tijdig aangeleverde thee deze week niet door Rik bezorgd werd. Het gaat gelukkig de goede kant op met Rik, maar deze week werd hij nog vervangen door Erwin. En Erwin (doorgaans met een swert shirt) dacht zijn team te helpen door de thee pas tegen negen uur te serveren, zodat de swerten meer voordeel uit het hebben van een keeper konden halen. Twee jaar corona hebben ons geleerd dat er overal wel een complot achter gezocht kan worden, dus waarom niet ook in dit geval? De swerten, moet eerlijk gezegd (edoch met moeite getypt), begonnen overdonderend en liepen al vrij snel uit naar een 3-0 voorsprong voordat de mentaal sterke Rooiuh een tegendoelpunt konden maken. Voor Wilfrie was de lol er al gauw af toen hij vroeg in de wedstrijd Jan Willem traditiegetrouw weer eens poortte. Jan Willem blijft hardnekkig en bij voortduring zijn benen uitnodigend ver uit elkaar plaatsen. In vergelijking met rugby lijkt het op een conversie recht voor de twee omhoog staande doelpalen. Na dat eerste Rooiuh doelpunt van Barry, volgden er spoedig meer, zodat de stand weer redelijk gelijk getrokken werd. Thomasz vond nog tijd om de hoogte van de kunstgrassprieten te testen en hield daar een schaafwond aan over. Tijdens de thee hebben we gezamenlijk met grote beWONDering de markering net onder zijn knie bekeken en gezien dat het goed was. Albert draaide als vanouds met en soms zelfs zonder bal onder de voet en dit keer in het rood gehuld. Hij kreeg de ballen dan ook steeds goed aangespeeld. Rene viel op doordat hij nauwelijks opviel. Hij hield zich in vrijwel alle situaties trouw aan de anderhalve meter afstand regel. Aan de swerte kant speelde Patrick zoals hij altijd speelt, behoeft geen nadere uitleg. Mede omdat Jan Willem al vroeg in de wedstrijd mentaal uitgevallen was, kreeg Wouter nauwelijks kansen en moest hij zich beperken tot nodeloos heen en weer lopen. En dan eindelijk net nog geen negen uur kwam de thee. Erwin had nog van alles te doen en dacht zo zijn swerte maatjes te “helpen”. Er waren nog krap 20 minuten voor een tweede “helft”. Keepert bewees in die tweede helft dat je bij het meespelen bij de Rooiuh tot onwerkelijke hoogtepunten kunt komen: hij pakte alle ballen alsof ze voor het grijpen lagen. En als hij ze eenmaal vast had moest er flinke overredingskracht aan te pas komen om de bal weer in het spel te krijgen. Hij heeft er geen enkele bal doorgelaten. Dat is toch zelden gepasseerd, eh ik bedoel dat het bijna nooit voorgekomen is dat keepert niet gepasseerd werd. Toch ook weer niet echt verwonderlijk , want van Louis heb ik begrepen dat Mark F. vanavond in het doel van het Nederlands elftal staat. Op zeker moment lagen er verdeeld over het hele halve veld drie Rooiuh tegelijkertijd op de grond. Paul na een vleselijke ontmoeting met Thomasz, Wilfrie geveld door duidelijk overgewicht van Wouter en Menno waarschijnlijk vanwege een opgestoken briesje dat het veld over stak. Het was geen gezicht. Maar wat een toonbeeld van mentale kracht om dan toch de golden goal te maken.
Inge, als je toevallig meeleest, kun je deze laatste alinea voor jouw eigen gemoedsrust beter overslaan. Aan de stammtisch deed Albert namelijk nog een boekje open over zijn medisch dossier. Hij bleek in het verleden, zo vertelde hij, behandeld te zijn aan slecht ziende knieën, zeg maar schele knieën, waar je dus niet zo goed mee kunt zien. Ja, ik zeg het maar zoals ik het begrepen heb. De behandeling bleek niet goed verlopen te zijn want een paar biertjes verder bleek dat hij niet zo goed meer kon horen met zijn knieën. Kortom geen touw aan vast te knopen. Tijd om naar huis te gaan.